Vriendenvereniging Van Abbemuseum - Journaal Online

  Taal en teken door Piet van Bragt Een tekenaar dient te tekenen, een illustrator te illustreren, de fotograaf te fotograferen,de etser te etsen, de beeldhouwer zijn beeld te houwen, de lithograaf te lithograferen. En zo behoort de schrijver te schrijven, de dichter te dichten, de essayist behoort te 'essayisten', de verslaggever verslag te geven. Ieder behoort in zijn eigen hokje zoals de Nederlandse traditie voorschrijft. duidelijkheid voor alles, de grenzen moeten duidelijk afgebakend worden, ieder behoort zijn plaats te kennen. Taal en teken, woord en beeld hebben elkaar gevonden, sterker nog, ze worden door dezelfde persoon belichaamd als een nederige incarnatie van de aloude Homo Universalis. De jaren zestig en zeventig van de twintigste eeuw laat de allround moderne kunstenaar naar voren treden. Hij is werkzaam op allerlei gebieden van het kunstbedrijf en kan niet meer getypeerd worden als een   specifieke vertegenwoordiger van een bepaald kunstambacht. In onze

  Kunst versus nullen door Piet van Bragt " De man waggelde op platvoeten achter hem aan. Een zwetende ongeschoren man. Een hol en opgewonden geluid kwam uit zijn keel, alsof er binnen in hem iemand levend was begraven, en hij sloeg met zijn vlakke hand op zijn New York Times, pagina Arts & Letters. "Read this? Stuk over die show bij Abe Silver bij Schleiermemacher. Silver is heading for the top of the charts, nu Geiselhart op Louisana is uitgekeken. Dat schrijft Ronsted, het serpent. De hele stad weet het nu. Geiselhart is uitgekeken op Lafayette   Louisiana. My name is mud, you sneak! Hoe heb je me dat aan kunnen doen". Frans Kellendonk beschrijft in zijn roman 'Het Mystieke Lichaam' in de persoon van Geiselhart het fenomeen moderne kunst en criticus.   Deze criticus vertoont niet het beeld van de gezellig napratende commentariërende, prijzende, berispende of afkeurende bekende commentator, maar ontpopt zich als een heuse macht binnen het mechanisme

  De wijsheid van de opstand door Piet van Bragt Albert Camus:   “Creëren is twee keer leven” Albert Camus, foto Anton Foek  "Ingescheept lijkt me een juistere term dan geëngageerd, die minder relevant is. Het is voor de kunstenaar immers geen vrijwillig engagement, maar eerder een militaire dienstplicht. Iedere kunstenaar wordt tegenwoordig ingescheept in de galei van zijn tijd en daar moet hij zich bij neerleggen, zelfs als hij van oordeel is dat die galei naar haring stinkt, dat de slavendrijver hem echt te vaak afsnauwt en bovenal dat de kaap niet wordt gerond. We zitten op volle zee en de kunstenaar moet net als de anderen roeien als het zijn beurt is, indien mogelijk zonder te sterven, dat wil zeggen dat hij door moet gaan met leven en scheppen." [1 ] De kunstenaar plaatst zichzelf als speler in de arena. De Franse filosoof en schrijver Albert Camus ontwikkelde hierover gedachten. Camus zegt dat de kunstenaar daar iets op het spel zet, want scheppen vandaag, zegt

  Het menselijk lijden bij Antonio Saura Een kunstbeschouwing over kunst en religie Door Piet van Bragt ‘De mensch heeft het vermogen en de neiging om naast en in plaats van zich zelf en de gestalten die hij ontmoet, andere gestalten te plaatsen, 'verbeeldingen'. Hij stelt 'symbolen ' van de levende werkelijkheid, die hem omringt, d.w.z. hij schept zich representanten van die werkelijkheid, 'beelden', waarin de gestalte, die hij waarneemt, en de gestalte, die hij schept samenvallen. Een beeld is een door den mensch geschapen vertegenwoordiger van een geziene gestalte, die met die gestalte essentieel samenhangt. Het gaat dus om representatie, niet om reproductie .’ Antonio Saura Dit schreef de Groningse hoogleraar Gerard van der Leeuw en de latere PvdA-minister van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen in het kabinet-Schermerhorn-Drees in zijn boek Wegen en grenzen. Een studie over de verhouding van religie en kunst (1953). Het feitelijke perspectief dat van