Posts

Afbeelding
  De wijsheid van de opstand door Piet van Bragt Albert Camus:  “Creëren is twee keer leven” "Ingescheept lijkt me een juistere term dan geëngageerd, die minder relevant is. Het is voor de kunstenaar immers geen vrijwillig engagement, maar eerder een militaire dienstplicht. Iedere kunstenaar wordt tegenwoordig ingescheept in de galei van zijn tijd en daar moet hij zich bij neerleggen, zelfs als hij van oordeel is dat die galei naar haring stinkt, dat de slavendrijver hem echt te vaak afsnauwt en bovenal dat de kaap niet wordt gerond. We zitten op volle zee en de kunstenaar moet net als de anderen roeien als het zijn beurt is, indien mogelijk zonder te sterven, dat wil zeggen dat hij door moet gaan met leven en scheppen." [1] [1] Albert Camus, De kunstenaar en zijn tijd. Citaat uit de rede die hij in 1954 hield in de Remonstrantse Kerk in Den Haag amus:   “Creëren is twee keer leven” De kunstenaar plaatst zichzelf als speler in de arena. De Franse filosoof en
Afbeelding
  CoBrA,het artistieke geweten,  of,  toen de slang werd geschapen door Piet van Bragt J e weet nu wat rood doet Rood loopt graag in het groene gras Je weet nu wat geel weet Dat de zon schijnt omdat niemand graag dood gaat En van blauw: dat hemelsblauw zwart ziet Voor een kind dat niets krijgt Lucebert [1] Karel Appel, de protagonist van CoBrA, wordt door Herbert Read het artistieke geweten van Europa in de naoorlogse tijd genoemd, wiens kunst volgens hem is geworteld in de bevroren grond van Noord-Europa, "de kunst van de geneden draken der Vikingen, de Saksische waterspuwers en de Keltische luister, waar de letter het beest wordt en het beest zijn aanwezigheid verliest in een struikgewas van ineengestrengelde ornamenten". [2] Abstract expressionisme en CoBrA zijn ongeveer tegelijkertijd ontstaan. Onafhankelijk van elkaar. De onderlinge geografische afstand is groot, maar hun belangstelling voor primitieve denkbeelden hebben ze onafhankelijk, maar tegelij
Afbeelding
  Het is goed om in deze roerige tijden even  terug te kunnen kijken naar een expositie in de bibliotheek van het Van Abbemuseum, waar het werk van een kunstenares ons even de verdrietige kant van Rusland misschien doet vergeten. Anna Staritsky, kunstenares tussen woord en beeld door Piet van Bragt De naam Anna Staritsky geeft een voorproefje van het te verwachten beeld. Bij haar Russisch klinkende naam doemen beelden op van rationele abstracties, van geometrie, van ontkenning van het werkelijke visuele beeld. Malevitsj, Tatlin en Lissitzky   roepen bij velen geen herinneringen op aan elegante beelden. Hun hoekigheid en rationaliteit in het beeldvlak staat ons eerder voor de geest. Zoals Herbert Read, de Engelse kunstfilosoof, het opmerkte, hoe verder je naar het noorden reist, hoe groter de drang tot abstractie wordt, het wordt een reis naar een formele abstractie met een door spiritualiteit gekleurde laag. Anna Staritsky laat een ander beeld zien van Rusland. Haar werk straalt ee
Afbeelding
  Klaas Gubbels is een kunstenaar wiens werk je waarschijnlijk niet snel in het Van Abbemuseum zult kunnen ontmoeten. In zijn werk is de maatschappelijke relevantie niet direct zichtbaar. Gubbels wil de realiteit als poëzie behandelen. Dat is ook een legitieme kijk op de werkelijkheid van alledag. Niet elk moment zijn wij bezig met maatschappij, politiek en daaraan relevante onderwerpen. Maar wel worden  wel dagelijks bekoord door de omgeving met zijn objecten. In feite is dat ook een vorm van een  benadering van onze realiteit. Gubbels kiest voor zijn poëzie en humor in zijn werk. Vandaar dat de weg die Gubbel gekozen heeft voor ieder waardevol kan zijn. Ik ontdekte dit korte artikel op de harde schijf van mijn computer. Eens, enkele jaren geleden, heb ik het geschreven als inleiding op een tentoonstelling in een galerie van het werk van Klaas Gubbels. Daarbij denk ik ook terug aan de prachtige tentoonstelling van zijn ruimtelijke werken in het museum Beelden aan Zee in Scheveningen.
Afbeelding
  * Design "Conventie, een soort herinnering, is het grootste beletsel om te genieten van leven en kunst". door Piet van Bragt Ik liep door de stationshal van het Centraal Station van Eindhoven. Tot mijn grote vreugde zag ik dat Piet Mondriaan niet ten prooi was gevallen aan de renovatie van het gebouw. Enige tijd geleden verdween bovenstaande inspirerende gedachte die met neonletters hoog aan de muur was bevestigd en die een stimulans moet zijn voor ieder die de heilige grond van Eindhoven durft te betreden. Maar de tekst is gelukkig herplaatst, het leven kan weer aanvangen. Mondriaan is weer terug. Nog een uitspraak van iemand die kan observeren:   'In uw hoofd bevindt zich iets wat leest. Dat ding, menselijk brein, heeft een aantal vermogens die andere dieren niet hebben. Aan die vermogens is onze dominante positie op de planeet te danken. Andere dieren hebben sterkere spieren en scherpere klauwen, maar wij hebben betere hersenen.' [1] Met deze uitspraak b
Afbeelding
  Wladimir Manshanden, van graffiti   naar de poëzie van de stad. door Piet van Bragt Soms wordt in de kunst een zijsprongetje naar gebiedengemaakt  waarvan het niet altijd meteen duidelijk is of het thema wel echt iets  met kunst te maken heeft.  Wij zijn geen applausmachine, maar willen graag kritische geluiden horen en eventuele zijpaden bewandelen. Dat past bij het onderhavige museum en kunst wordt dan levendiger en staat ineens dichter bij het individu.  Kunst is niet alleen volgens de dichter Willem Kloos de aller-individueelste expressie van de aller-individueelste emotie, maar kunst is voor ons een maatschappelijk actieve en motiverende kracht.  We zien in het stedelijke milieu overal kunstuitingen om ons heen. Vooral vanaf het begin van de jaren tachtig verschijnen ongevraagd beelden en opschriften op muren binnen ons stedelijk blikveld. Jongeren wilden hiermee in navolging van trends die overwaaien uit Amerika,  allereerst laten zien dat zij in dit leeggebied aanwezig zi