Vriendenvereniging Van Abbemuseum - Journaal Online

  Raum der Gegenwart, een tijdscapsule   door Piet van Bragt De Raum der Gegenwart beslaat slechts een klein stukje oppervlakte van de museumvloer van het Van Abbemuseum. Het is een soort doosje, in een hoek van de zaal geschoven, en aan de buitenzijde versierd met een functionele witte wand. Maar als je het kabinetje binnenstapt verkeer je ineens in de wereld van 1930: een beeld van rust in een hectische politieke en industriële samenleving. Behalve de Licht-Raum-Modulator van Moholy- Nagy en de alom bekende Bauhaus lamp van Wilhelm Wagenfeld kijkt men naar een fotografische momentopname van de cultuur van 1930. De kunstwerken worden als reproductie getoond: foto’s, dia’s, film.   De turbulente gebeurtenissen van dat ogenblik die tot het tragisch crescendo van de jaren veertig zullen leiden, worden hier niet zichtbaar. Raum der Gegenwart toont een pauzemoment in de maatschappelijke en culturele voortgang van de twintigste eeuw. Lazlo Moholy Nagy Alexander Dorner Raum der Gegenwa

  De Arbeidersclub:  educatie, geletterdheid en elektrificatie. door Piet van Bragt   Stelt u zich het interieur voor van een modale Russische woning uit de periode rond 1915. De overdadige inrichting zal het zicht op de bewoners ontnemen, hoewel zij in hun verzameldrang verantwoordelijk zijn voor dit pronkinterieur. Als u dat vergelijkt met de reconstructie van de Arbeiders Club van Alexander Rodchenko, dan moet de totale ommekeer in de Russische maatschappij na de Oktober Revolutie van 1917 voor ieder als een aardverschuiving zijn overgekomen. Het dagelijks leven in al zijn diverse vormen zal nooit meer hetzelfde worden.   Alexandr Rodchenko De kunst van het grote Tsarenrijk moet in één klap in proletarische kunst veranderen. Vanaf nu zijn kunstenaars niet meer actief in het decoreren van de burgerlijke en keizerlijke macht. Kunstenaars zullen in het vervolg als esthetische spreekbuizen van de revolutie optreden, met hun blik gericht op de toekomst. Het verleden is voorbij en doe

  De bibliotheek als kennisproducent door Piet van Bragt Het liefst betreed ik het Van Abbemuseum via de oude hoofdingang, maar dat is niet meer mogelijk. Het contrast tussen de architectuur van Kropholler en de bibliotheekarchitectuur van Maarten Van Severen is prachtig. Door de glazen wand verschijnt de bibliotheek als een veelkleurig glanzend sieraad. Is er een mooier welkomstgeschenk mogelijk bij het bezoek aan een in vele opzichten inspirerend gebouw? De bibliotheek van het Van Abbemuseum heeft een interessante geschiedenis. In de loop der jaren is zij uitgegroeid van een boekenkast op de kamer van directeur Wouter Visser (directeur van 1936 – 1942) tot het imponerende kenniscentrum van nu. Deze geschiedenis van de bibliotheek is beschreven door Diana Franssen, [1] en kunt u ook lezen op de website van het museum: bibliotheek online. Een bibliotheek is traditioneel een verlengstuk van ons geheugen. Maar de moderne bibliotheek heeft meer te bieden. Het is een kenniscentrum, ru

  Emotie, intuïtie en droom door Piet van Bragt Patricia Pisters , hoogleraar aan de UVA in Amsterdam, onderzocht films die opereren op het snijvlak van filmwetenschap en neurologie. Zij is de bedenker van het begrip   'neurothriller' , waarmee zij een wijze van filmisch verhalen bedoelt die de sfeer, het gevoel en de ervaring van de kijker voorrang geven boven de plot van het verhaal. In dat verband noemt zij de film The Revenant van de Mexicaanse regisseur Alejandro Iñárritu . In deze film wordt de kijker, zoals zij zegt, meegesleurd in de barre wereld van de pelsjager Hugh Glass , gespeeld door Leonardo di Caprio.   'Je wordt helemaal meegevoerd en voelt de kou en pijn bijna fysiek'. Ze noemt de film een emotionele achtbaan, waarin 'we tegenwoordig direct worden aangesproken op onze emoties, onze angst, vreugde, verdriet en walging'. Deze film op het snijvlak tussen kunst, geesteswetenschappen en neurologie kan als uitgangspunt dienen om tot nieuwe inzicht