Vriendenvereniging Van Abbemuseum - Journaal Online

  Wladimir Manshanden, van graffiti   naar de poëzie van de stad. door Piet van Bragt Soms wordt in de kunst een zijsprongetje naar gebiedengemaakt  waarvan het niet altijd meteen duidelijk is of het thema wel echt iets  met kunst te maken heeft.  Wij zijn geen applausmachine, maar willen graag kritische geluiden horen en eventuele zijpaden bewandelen. Dat past bij het onderhavige museum en kunst wordt dan levendiger en staat ineens dichter bij het individu.  Kunst is niet alleen volgens de dichter Willem Kloos de aller-individueelste expressie van de aller-individueelste emotie, maar kunst is voor ons een maatschappelijk actieve en motiverende kracht.  We zien in het stedelijke milieu overal kunstuitingen om ons heen. Vooral vanaf het begin van de jaren tachtig verschijnen ongevraagd beelden en opschriften op muren binnen ons stedelijk blikveld. Jongeren wilden hiermee in navolging van trends die overwaaien uit Amerika,  allereerst laten zie...

  De enige norm voor de kunst is de extase door Piet van Bragt Overpeinzingen over crisis, religie, realisme en abstractie Wilhelm Worringer In het jaar 1908 verschijnt de dissertatie Abstraction und Einfühlung van Wilhelm Worringer. [1] In plaats dat het boek zoals gebruikelijk in de boeken­kast van vrienden en universiteit zijn roemloos einde zal vinden, wordt het boek daarentegen beroemd. De vraag die Worringer opwerpt betreffende het probleem van realisme en abstractie is op dat moment actueel. Dat blijkt ook uit het feit dat op dat moment Kandin­sky's ideeën betreffende beeldende kunst veel stof doen opwaaien. Samen met 'Das Geistige in der Kunst " van Kandinsky geeft het boek van Worringer nieuwe impulsen aan de discussie betreffende het probleem van abstractie en 'inleven'. Men moet zich realiseren dat de kunst op dat moment op een cruciaal punt is aangeland: het expressio­nisme is in aantocht en binnenkort zal Kandinsky het eerste volledig abstracte ku...

  Creativiteit , emotie en realiteit door Piet van Bragt Aarbleddak had oude ogen En een jak van stierenvacht. Wratjes waren op zijn droge Wangen droevig aangebracht.   Door zijn bordkartonnen kamer kaatsten in paniek geraakte konken van zijn beeldhouwershamer waar hij mee tevoorschijn maakte.   ‘Scheppen’, riep hij ‘gaat van Au! Hier moet nog wat suikerschuim, Gaat vanzelf, zoals berouw. Nog wat ronder. Bloedt mijn duim?’   Leo Vroman, Ballade   'Scheppen', riep hij 'gaat van au!' schreef Leo Vroman in de jaren zestig. En ‘au’ is geen ratio, maar doet een beroep op emoties. En emoties kunnen   pijn doen. Traumatische ervaringen kunnen een stimulans zijn om de essentie van creativiteit te ontdekken. Als men creativiteit schematiseert in cirkels, kan men het trauma   als een centraal punt zien dat deels in elke cirkel aanwezig is, waarbij de verschillende vormen van creativiteit elkaar overlappen. Marcel Roncken, ...